"หมวก" คือไอคอนประจำตัวของ "เสกสรรค์ ประเสริฐกุล" มาแต่ไหนแต่ไร ซึ่งเริ่มแต่เมื่อไรเจ้าตัวคงจำไม่ได้ รู้ตัวอีกทีหมวกก็กลายเป็นความเคยชินในชีวิตไปแล้ว ดังที่เราได้เห็นภาพของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ตั้งแต่วัยหนุ่มจนถึงกลางคน หมวกไม่เคยห่างหายไปจากกายเลย แต่เมื่อช่วงชรามาถึง ไอคอนประจำตัวของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ได้หายไป มีเพียงเส้นผมขาวโพลนอันเป็นไปตามวัยเท่านั้นที่เห็น แล้วเราก็แทบไม่เจอหมวกของเขาอีก...
ส่วนเหตุผลถึงการถอดหมวกนั้น หนังสือ "วันที่ถอดหมวก" เล่มนี้ ได้บอกเล่าเรื่องราวไว้โดยละเอียด อันที่จริง เหตุผลการถอดหมวกของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล เป็นเรื่องน่าสนใจประการหนึ่ง หากประเด็นถึงการครุ่นคิดในการถอดหมวกนั้นยิ่งน่าสนใจกว่า ระบบระเบียบวิธีคิดของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ที่มีต่อการสละละวางตัวตนนั้นเกิดขึ้นอย่างเป็นขั้นเป็นตอน อันเกิดจากการพิจารณาอย่างต่อเนื่องและเชื่อมโยงถึงสภาวะที่มีในธรรมชาติของตนเอง
