13 เรื่องสั้นใน ความน่าจะเป็น ทำให้นักเขียนหน้าใหม่ที่ชื่อ ปราบดา หยุ่น ได้รับรางวัลซีไรต์แห่งปี พ.ศ.2545 และมีเสียงตอบรับอย่างล้มหลาม ทั้งด้านบวกและลบในด้านบวก เรื่องสั้นชุดนี้ได้รับการนิยามเป็นวรรณกรรมแนว "โพสต์โมเดิร์น" ที่สร้างความแปลกใหม่ในแวดวงวรรณกรรมไทย ส่วนในด้านลบ ผลงานของปราบดา ถูกวิจารณ์ว่าทำภาษาวิบัติ ไม่สะท้อนปัญหาสังคม และไม่มีความ "เป็นไทย"
อย่างไรก็ตาม "ความน่าจะเป็น" ได้กลายเป็นหนังสือขายดีเป็นผลงานของปราบดาที่คนอ่านรู้จักอย่างกว้างขวางที่สุดและได้ตีพิมพ์ซ้ำต่อเนื่องมาตลอดนับตั้งแต่การพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ.2543 นอกจากนั้นยังเป็นผลงานของปราบดาที่ได้รับการแปลเป็นภาษาอื่นมากที่สุด เช่น อังกฤษ ญี่ปุ่น อิตาเลียน และจีน
ความเป็น "ปรากฏการณ์" ของ ความน่าจะเป็น อาจจะผ่านไปแล้ว แต่ความสนใจในเรื่องสั้นชุดนี้ยังคงดำเนินไปทั้งในไทยและต่างประเทศ และยังคงเป็นผลงานที่จุดประกายสำหรับข้อถกเถียง การตั้งคำถาม และการค้นหาคำตอบ ได้อย่างมีนัยสำคัญอยู่เช่นเดิม