หนังสือ โชติชีวิตบรรลัยของแพทริก ชั่ยฯ

ผมจะเล่าถึงความสำเริงสำราญนี้ ในวัยที่ผมคิดว่าได้สิ่งพิเศษ
จากมันมา ของขวัญจากความรูปหล่อ เหมือนว่าผมเองเป็น
ผู้กำหนดและใช้จ่ายไปเองอย่างสุรุ่ยสุร่าย ไม่บันยะบันยัง
ระเริงโลดอยู่เช่นนั้น ในวันวัยที่ไม่อาจล่วงรู้ ว่าผมเองก็มีส่วน
ถูกใช้อย่างสุรุ่ยสุร่าย ถูกหาประโยชน์ บางเรื่องก็เข้าข่ายเป็น
ผู้กระทำชำเราทางเพศ และรวมถึงถูกกระทำชำเราทางเพศ
ด้วยเหมือนกัน เราต่างล้วนเป็นสิ่งที่ได้รับมาจากคนรุ่นก่อนหน้า
อยู่ที่ว่าจะรับมาแล้วปฏิเสธหรือส่งต่อ แต่หลายคนก็ปากว่าตาขยับ
เลือกเล่าแต่สิ่งดีๆ ผ่านการพาสเจอไรซ์แล้ว เหล่าพวกก่อร่าง
สร้างตัวจนร่ำรวย ในวัยเยาว์เจอแต่เรื่องอัตคัดปากกัดตีนถีบ
เป็นผู้ถูกกระทำ พอโตขึ้นก็เรียนรู้ที่จะช่วยเหลือ เผื่อแผ่ แบ่งปัน
ต่อสังคม ต่อชาติบ้านเมือง ไม่มีเลยเรื่องผิดศีลธรรม ไม่มีเลย
เรื่องเอาเปรียบชำเราผู้อื่น ยึดความยุติธรรมและความชอบธรรม
มาเป็นของตัว รวมถึงเรื่องจังไรที่ได้ฝากไว้กับคนรายรอบตาม
รายทางชีวิต "ดูก่อน ฉันเกิดจากผู้ถูกกระทำแต่เติบโตขึ้นมา
เป็นผู้ปิดทองหลังพระและเผื่อแผ่นะจ๊ะ" เรื่องเล่าของนักบุญ
ของคนดีศรีประเสริฐผู้กระหายแทนคุณแผ่นดิน... ผมไม่อยาก
เล่าแบบนั้น