นวนิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับปัญหาของสังคมอินเดียโดยใช้ฉากในช่วงปี พ.ศ. 2486 ซึ่งเกิดวิกฤติความอดอยากครั้งรุนแรงในรัฐเบงกอล ถือเป็นวรรณกรรมที่ทรงพลังอย่างยิ่ง
ในการตีแผ่ความเป็นมนุษย์ภายใต้ระบบวรรณะผ่านตัวละครอันเป็นภาพลักษณ์ของการตระหนักรู้ในตัวเอง,การปฏิรูปสังคม, ตัวแทนของนักต่อสู้เพื่ออิสรภาพทางสังคมและเรื่องราวของการก้าวลงจากบัลลังก์อำนาจสู่ธรรมดาสามัญกล่าวได้ว่าเป็นนวนิยายที่มีจิตสำนึกรับผิดชอบต่อประเทศชาติและความเป็นอินเดียได้อย่างชัดเจน
แน่นอนว่า คนขี่เสือ เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่อยู่ในใจนักอ่านชาวไทยมาโดยตลอด ซึ่งได้รับการตีพิมพ์มาแล้วหลายครั้ง แสดงให้เห็นถึงคุณค่าและความนิยมของหนังสือเล่มนี้ได้เป็นอย่างดี